Dwie karty, czyli Jason Bourne polskiego fantasy
O tym bohaterze już pisałem , książkę zresztą też już czytałem, ale kiedy Brune Keare powrócił nie mogłem sobie odmówić i nie odświeżyć jego przygód. Książka to historia…, niiee, odchodzimy od stereotypów podłych blogerów, którzy streszczają książkę i nic więcej nie piszą :)
Jason Bourne
Siłą książek Agnieszki Hałas jest znakomita kreacja świata, który jest dokładnie przemyślany, znakomicie opisany, z sensownie działającymi mechanizmami magii. Srebrni magowie, którzy dbają o Ekwilibrium i podli czarni żmijowie pragnący tylko zła. Ci którzy dbają o równowagę i ci którzy próbują ją zniszczyć No dobra, nabieram Was, u Agnieszki nic nie jest aż tak bezczelnie jednoznaczne.
Siła książek Agnieszki Hałas to bohaterowie, różnorodni, zaskakujący i wielowymiarowi. To nie tylko główny, Krzyczący w Ciemności, który w pierwszej chwili przypominać może Jasona Bourne’a, z wielką dziurą we wspomnieniach i z umiejętnościami, o których sam nie wie, że je ma. To także cała gromada mieszkańców Podziemi, spora ilość mieszkańców Shan Vaola nad Zatoką Snów. No i demony, mieszkańcy Otchłani, samo zło! Ale czy na pewno?
Krzyczący w Ciemności
Wiadomo, że blogerzy to ściemniają, namawiają i tylko włażą wydawcom w du.., żeby dostać książkę. Pytanie tylko po co tym razem miałbym to robić, skoro książkę mam, czytałem i kolejna mi niepotrzebna. Zawsze staram się pisać to co myślę, bez koloryzowania, zachęcania do tego, co mnie nie przekonało. Tym bardziej teraz, gdy zniknęły wszelakie podwody zarzucane piszącym blogi, wydaje się, że jestem jeszcze bardziej wiarygodny.
Cały cykl Teatr węży to naprawdę znakomita lektura, przemyślana, znakomicie przygotowana i napisana. To takie fantasy, które czyta się z przyjemnością, do którego się wraca i w którym przy każdej kolejnej lekturze znajduje się jakieś nowe elementy. To spójny świat, który poza powieściami uzupełniają opowiadania, choćby to, które ostatnio zostało udostępnione za darmo z wielu księgarniach internetowych, na przykład tutaj
Jeśli ja Was nie przekonałem, to może zrobi to sama autorka zapraszająca do swego świata i dzieląca się informacjami o Brune, znajdziecie też tam link do wpisu, który pozwala uszeregować chronologicznie ten świat.
Informacja tramwajowa
To jest tak dobre, że można czytać wszędzie. Na początku dobrze jest zacząć w zaciszu domowym, poukładać sobie ten nietypowy, interesujący, nietuzinkowy świat , a potem brać wszędzie. Tak, aby jak najszybciej skończyć, bo przecież już wkrótce drugi tom!
Podsumowanie:
Tytuł: Teatr węży – tom 1 Dwie karty
Autor: Agnieszka Hałas
Wydawca: Rebis
Do tramwaju: wszędzie!
Ocena czytadłowa: 5/6
Ocena bezludnowyspowa: 5/6
Porównujesz Jasona Bourne’a – którego fantastyczną trylogię znam i uwielbiam – do powieści fantasty…..Nigdy wcześniej nie spotkałem się z takim zestawieniem, bardzo nietypowe. Ale jeśli wspomniany bohater jest choć w połowie tak udany jak Bourne, rzeczywiście wymaga poznania.
Jest tak udany, a porównanie nasuwa się samo, bo w obu przypadkach zachowano podobny schemat. Cykl Agnieszki Hałas to jedna z najbardziej niedocenianych na naszym rynku opowieści.
Właśnie do mnie idzie. Tylko przebrnę przez „Miasto Upadłych Aniołów”, potem jakiś tryliard książek Puzyńskiej i już będę gotowa :P
Akurat zdąży wyjść drugi tom :D
Ja czekam na kontynuację. Nie czytałam całości, dopiero pierwszy tom i czuję się jeszcze zagubiona w tym skomplikowanym uniwersum…
Dwie demonie doliny i Spalony Władca ?
Ja też miałem trochę problemów na początku, ale potem poszło.
[…] Tramwaj nr 4 […]
Czytałam. To nie „moi” magowie, nie „moja” magia, ale świat wykreowany przez autorkę rzeczywiście robi wrażenie.
Podejrzewam zatem, że i z Feliksem Kresem nie bardzo Ci szło :)
Nie miałam okazji, jeśli mówisz o cyklach. Tylko takie tam, „Galeria złamanych piór”, bardziej jako ciekawostka.