Krótkie historie o emocjach
Facet i taki tytuł? Koleś co czyta fantastykę i kryminały vs. opowiadania o życiu i emocjach?
Ano tak się złożyło. Kilka książek Pani Sumińskiej miałem okazję już czytać, jeszcze jedna nieprzeczytana leży na półce ( żonie się podobało :) ). Wszystkie dotąd przeczytane podobały się i mnie, to sięgnąłem, okazało się że to troszkę coś innego, ale całkiem udane coś :).
Historie które napisało życie to książka zdecydowanie adresowana bardziej do Pań, bo to historie o uczuciach, o emocjach, ludziach na zakręcie życia. Opowiadania, a może bardziej historie, które w książce zawarła autorka na pewno wzbudzą sporo zastrzeżeń. Głównym zarzutem, który na pewno się pojawi, będzie to, że są one za krótkie, wyrwane z kontekstu. A dla mnie to właśnie jest siła tej książki, autorka przedstawiając historie starsze i nowsze, opowieści o ludziach w trudnych sytuacjach, pozwala czytelnikowi na sporą dowolność w interpretowaniu przeczytanego tekstu. W żadnym opowiadaniu do końca nie wiemy jak te historie się skończyły, możemy mieć nadzieję, że dobrze, możemy podejrzewać że źle, ale dla mnie to atut. Jednak z jednym zastrzeżeniem, te historie MUSZĄ być prawdziwe, bo jeśli nie, to książka traci wszystkie swoje walory. Pani Dorota zarzeka się na okładce, że tak jest i tego się będę trzymał.
Mam jednak pewien zarzut związany z tym tytułem. Wydawnictwo trochę nie fair postąpiło decydując się na taką a nie inną okładkę. Sporo czytelników kojarzy Panią Sumińską jednak z opowieściami o zwierzętach i może być niemile zaskoczonych otrzymawszy historie o ludziach. A pies na okładce w zestawieniu z nazwiskiem autorki jednak mocno sugeruje zawartość.
Mnie się podobało. Lubię takie krótkie formy :)
Podsumowanie:
Tytuł: Historie które napisało życie
Autor: Dorota Sumińska
Tytuł: Historie które napisało życie
Autor: Dorota Sumińska
Wydawca: Wydawnictwo Literackie
Do tramwaju: też można
Ocena czytadłowa: 5/6
Ocena bezludnowyspowa: 4/6
Przeglądając dzisiaj swoją biblioteczkę zauważyłam, że mam tę książkę i to nieprzeczytaną! Ale odłożyłam ją na kolejne „później”. Ale Twój tekst sprawił, że jednak sięgnę po nią szybciej, niż mi się dzisiaj rano wydawało. Czytałam tylko jedną powieść autorki, ale byłam miło zaskoczona, więc tutaj też nie powinnam się zawieść. :)
Warunek jest jeden, trzeba wierzyć, że to prawdziwe historie :)
Przeglądając dzisiaj swoją biblioteczkę zauważyłam, że mam tę książkę i to nieprzeczytaną! Ale odłożyłam ją na kolejne „później”. Ale Twój tekst sprawił, że jednak sięgnę po nią szybciej, niż mi się dzisiaj rano wydawało. Czytałam tylko jedną powieść autorki, ale byłam miło zaskoczona, więc tutaj też nie powinnam się zawieść. :)
Faktycznie – okładka trochę myląca. Zaczęłam czytać notkę własnie ze względu nazwisko autorki i psa na zdjęciu… Nie przepadam za opowiadaniami, więc raczej nie sięgnę po tą pozycję. :)
Okładka niestety nie najlepiej dobrana.
Rzeczywiście, Sumińskiej bym się tu nie spodziewała…
Rzeczywiście, Sumińskiej bym się tu nie spodziewała…
HA! Zaskoczyłem Cię !
A to już czwarta przeczytana i trzecia opisana :)
Zwierz w łóżku
Wierzę w jeże
Teraz moje zaskoczenie sięgnęło zenitu…
Babskie, nie babskie, fajnie, że wychodzisz ze strefy komfortu i masz otwarty umysł (niektórzy wychodzą tylko po to, żeby zhejtować i wrócić do skorupy). Słabo kojarzę autorkę, a książke jeszcze mniej, na razie nie czuję też potrzeby takiej lektury, ale zatrzymam w pamięci, jeśli z kolei ja będę chciała wyjść ze swojej skorupki :).
Jakby co to wiesz na czyjej półce leży :)
Ja też lubię czasem sięgnąć po powieść obyczajową, emocjonalną, mówi się: życiową ;) Ileż przecież można bez przerwy siedzieć pośród trupów i zbrodni albo czarów i fantastycznych krain. Każdą historię jesteśmy w stanie polubić, byle tylko była rzetelna i prawdziwa.
A twórczości pani Sumińskiej nie poznałem jeszcze empirycznie ;) Nie mieści się może w najbliższych planach, ale ocena dość zachęcająca, więc kto wie…
Mówi świetnie, pisze różnie. Wyżej znajdziesz dwa linki do dwóch innych jej tytułów