Wilkołaki forever :)
Tytuł: Wilczy trop
Autor: Patricia Briggs
Wydawca: Fabryka Słów
Do tramwaju: jak najbardziej można, ale z tą okładką facetowi nie do końca wypada :)
Ocena czytadłowa: 4/6
Ocena bezludnowyspowa: 2/6
Patricię Briggs miałem okazję poznać przy okazji serii o zmiennokształtnej Mercedes Thompson. To bardzo przyzwoita seria urban fantasy z twardą bohaterką i małą ilością całowania.
Wilczy trop to kolejna seria umiejscowiona w tym samym świecie, z częścią bohaterów występujących w obu, ale do opowieści o pani mechaniku-kojocie brakuje mu trochę.
Parę głównych bohaterów tworzą Charles syn Marroka ( szefa wilkołaków w Ameryce ), wilkołak o dominującej osobowości i Anna wilkołaczyca będąca Omegą, czyli rodzajem wilka pozostającym poza strukturami mocno zhierarchizowanego stada. Z racji tego, że jest to tom pierwszy znaczną część autorka poświeciła na wprowadzenie do tematu. Mamy sporo wilkołaczego know how trochę nużącego dla osoby znającą poprzednią serię, ale na szczęście autorce udaje się wepchnąć sporo akcji. Mamy oszalałą starą samicę której obsesje bardzo mocno wypaczyły inicjację Anny, ostrą bijatykę z udziałem oficjalnego zabójcy pracującego dla Marroka a na koniec przeprawę z długowieczną niezrównoważoną psychicznie wiedźmą sadystką.
Niestety dla mnie Alfa i Omega jest zdecydowanie bardziej „kobieca” niż seria główna, jest w niej więcej pocałunkow, czy on ja kocha czy ona kocha jego i ckliwości. Owszem Briggs także tutaj ma znakomite pomysły i stosuje ciekawe rozwiązania, ale jeśli pójdzie dalej w tym kierunku, to chyba trzeciego tomuj już nie kupię
Książkę przeczytałem w ramach wyzwania Czytam fantastykę
Nie przepadam za nadmiarem romantyzmu i rozterkami kocha nie kocha, ale i tak nie mogę doczekać się , aż wpadnie w moje łapy
Seria o Mercedes lepsza :)
Seria o Mercedes lepsza :)
Recenzja dodana do wyzwania,
pozdrawiam
Miłośniczka Książek :)
Dziękuję :)
Dziękuję :)
Mnie jakoś w ogóle do książek tego typu nie ciągnie. Nie lubię właśnie tej tkliwości w kobiecej literaturze, której autorki usilnie próbują przekonać czytelników, że wcale nie piszą tkliwych romansideł. Ach, te baby :P
Druga seria tej autorki nic takiego nie udaje, polecam. A Polka Aneta Jadowska jedzie już po całości ale u niej jakoś mi to nie zgrzyta :)
Druga seria tej autorki nic takiego nie udaje, polecam. A Polka Aneta Jadowska jedzie już po całości ale u niej jakoś mi to nie zgrzyta :)
Mnie jakoś w ogóle do książek tego typu nie ciągnie. Nie lubię właśnie tej tkliwości w kobiecej literaturze, której autorki usilnie próbują przekonać czytelników, że wcale nie piszą tkliwych romansideł. Ach, te baby :P
Czytalam i to wlasnie tą ksiazka rozpoczelam swoja przygode z autorka. No i coz… szalu niestety nie bylo ;_;
Wiem powtarzam się. Znajomość z Briggs należy zaczynać serią o Mercy
Wiem powtarzam się. Znajomość z Briggs należy zaczynać serią o Mercy
Czytalam i to wlasnie tą ksiazka rozpoczelam swoja przygode z autorka. No i coz… szalu niestety nie bylo ;_;
A mnie się podobało! Nie na szóstkę, ale na przyzwoita piątkę. Ale no cóż, ja babą jestem… :D
Zaskoczę Cię, ba nawet sam się zaskoczę i trochę wzbudzę w sobie obaw. Czytam właśnie Jadowską i podoba się mnię całkiem mocno
Zaskoczę Cię, ba nawet sam się zaskoczę i trochę wzbudzę w sobie obaw. Czytam właśnie Jadowską i podoba się mnię całkiem mocno
Ja chyba zaczęłam czytać Briggs od tej części, bo mi wyszło jakoś, że to rozpoczyna jej historie o wilkołakach i naprawdę mi się podobało. Chyba początkowo bardziej niż seria o Mercedes. Ale wtedy miałam fazę na romanse, więc może stąd różnica w naszych ocenach :)
Chyba spore znaczenie będzie dla mnie miało to jak się rozwinie opowieść o Alfie i Omedze. czy nie będzie w niej za dużo gdybania o uległych wilkach :)
Ja chyba zaczęłam czytać Briggs od tej części, bo mi wyszło jakoś, że to rozpoczyna jej historie o wilkołakach i naprawdę mi się podobało. Chyba początkowo bardziej niż seria o Mercedes. Ale wtedy miałam fazę na romanse, więc może stąd różnica w naszych ocenach :)