Ostatnia wola Sonji – pozytywna historia na koniec roku

Przeczytałem tę książkę z powodu Sardegny, jakby nie ona, pewnie bym nie sięgnął. Zaczęło się od tego, że po pozytywnych recenzjach poprosiłem ją o pożyczkę, miałem odebrać książkę na Targach w Katowicach, Sardegna nie wzięła i orzekła, że i tak by mi się nie podobało, bo to nie „moja bajka”. No to z przekory wszedłem w posiadanie i przeczytałem. Właśnie skończyłem pierwszy raz w życiu książkę którą można chyba z przymrużeniem oka nazwać fantastyką dla kobiet.

Z czym kojarzy się ta historia?
Pomysł na zawiązanie akcji odrobinę przypomina mi film Miliony Brewstera, tam okazuje się, że umiera nieznany krewny głównego bohatera, który wymusza na spadkobiercy konieczność wydania pewnej kwoty pieniędzy. Warunki są ściśle określone i jeśli uda się je spełnić, to tytułowy Brewster wejdzie w posiadanie zdecydowanie większych pieniędzy. Tutaj  bajecznie bogata okazuje się Sonja i w spadku zostawia swoim zaskoczonym przyjaciółkom mnóstwo pieniędzy. Jednak aby je otrzymać wszystkie trzy muszą wykonać pewne zaskakujące zadania, takie, które naprawdę zmienią diametralnie ich dotychczasowe życie. Uwierzcie, że Sonja sprytnie sobie to zaplanowała.

Jak się czytało?
Książkę czytało mi się bardzo przyzwoicie, jest napisana lekko,  Åsa Hellberg świetnie opanowała umiejętność tworzenia przyjemnych historii. Sytuacja w której stawia swoje bohaterki, jest całkowicie nierealna, fabuła którą podążamy jest nieprawdopodobna i stąd mój mały żart na początku, że to fantastyka. Jestem przekonany, że ta historia nie ma najmniejszych szans, aby się kiedykolwiek wydarzyć, ale autorka pióro ma łatwe w odbiorze.

No i co z tego?
Co z tego, że przygody Susanne, Rebecka i Maggan są  zbyt bajkowe? Co z tego, że sytuacje w które wepchnęła je z zza grobu Sonja nie mogły się wydarzyć? Ano nic, bo w tej książce chodzi o przyjemność czytania, o pozytywne nastawienie do świata, o ten leciuteńki uśmiech kiedy kolejny raz tym trzem paniom udaje się osiągnąć sukces.
Ja rozumiem głosy krytyczne, zdaję sobie sprawę, że choć przesłanie jest dobre i pokazuje, że w każdym wieku może nas czekać zmiana na lepsze, to jest to pokazane w zbyt optymistyczny sposób. Widzę, że autorka daje swoim bohaterkom rybę zamiast wędki , wszystko dostrajają „podane na talerzu”. Ale po męczącym dniu Sonja świetnie spisze się jako lekka rozrywka, zdecydowanie lepiej sięgać po nią niż pstrykać guzikami pilota po kanałach telewizora. Nie będę opowiadał bzdur, że sięgnę po tę książkę ponownie, ale ten jeden raz był całkiem udany.

Informacja tramwajowa
Lekka historia sprawdzi się w tramwaju, nie będziecie mieli kłopotów ze skupieniem się, nie umknie wam nic z fabuły. Czytadło które może być czytane wszędzie.