recenzja – Strona 2 – Tramwaj nr 4 przystanek popkultura

„Dom dzienny, dom nocny” – Dolnośląski sennik

13 maja, 201711 czerwca, 2017 Adrianbookmaster, Dom dzienny dom nocny, Olga Tokarczuk, recenzja, Secrus9 komentarzy

Kiedyś uważałem, że drzemie we mnie pisarz. Wymyślałem historię i opowiadałem ją na papierze, ale pisarz chyba ciągle spał, bo jeśli otworzyłby choć jedno oko, pewnie robiłbym to lepiej. Gdy dorosłem na tyle, by nie wyciągać opowieści z próżni i nie wtłaczać ich bezmyślnie w narrację z początkiem i końcem, zaczęły do mnie przychodzić małe sytuacje – zupełnie ze sobą niezwiązane – zasłyszane i rozwinięte albo wymyślone, ledwie akapity jakichś monumentalnych powieści, które notowałem w prostych słowach, żeby nie uleciały. W międzyczasie mój pisarz się obudził i gdzieś sobie poszedł,…

Adrian (Secrus) Książka

„Widnokrąg” – Opowiedz mi jeszcze o tym…

10 marca, 201729 kwietnia, 2017 Adrianbookmaster, recenzja, Secrus, Widnokrąg, Wiesław Myśliwski0 comment

„Opowiedz mi jeszcze o tym…” – nazwałem tak moje przemyślenia o Widnokręgu, bo te słowa mogłyby paść z ust syna, który siedząc z ojcem przy stole, przeglądałby razem z nim wiekowy album z czarno-białymi zdjęciami, mnożącymi obce twarze, miejsca i nieznane sytuacje. Albo mógłby je wypowiedzieć wnuk na kolanach dziadka, popijając małymi łyczkami gorące kakao.

Adrian (Secrus)

„Wschód” – Podróż za pamięć

25 lutego, 201721 marca, 2017 AdrianAndrzej Stasiuk, bookmaster, recenzja, Secrus, Wschód4 komentarze

Nostalgia, pamięć, tęsknota, wspomnienie, podróż w głąb siebie, samotność, sentyment, przeszłość, prowincja, Wschód – jeśli w szeregu tych wyrazów odnajdujecie siebie, to znak, że poczujecie się też dobrze we Wschodzie Andrzeja Stasiuka.

Adrian (Secrus) Książka

[Z zakurzonej półki] „Szkarłatna litera” – purytańskie ostrakony

8 lutego, 201721 lutego, 2017 AdrianNathaniel Hawthorne, recenzja, Secrus, Szkarłatna litera, Z zakurzonej półki2 komentarze

Największe dzieła życia rodzą się z frustracji. Wniosek ten nasuwa się przy okazji sukcesu Szkarłatnej litery Nathaniela Hawthorne’a z 1850 roku, napisanej spontanicznie i od ręki zaraz po zwolnieniu autora z pracy w Urzędzie Celnym. Taki zresztą tytuł, tj. Urząd Celny, nosi 40-stronicowy rozdział wstępny powieści – rzecz skrajnie antyreklamowa, bo mówiąca o… pracy w Urzędzie Celnym, o znajomych z tej pracy, ich charakterach, trochę o przeszłości rodziny samego autora i krytyce Stanów Zjednoczonych. Rozdział o tyle zagadkowy i oderwany od samej historii Szkarłatnej litery, że z niektórych amerykańskich wydań…

Adrian (Secrus) Z zakurzonej półki

[Z zakurzonej półki] „Czarodziejska góra” – Notatki z pierwszego pobytu w „Berghofie”

11 stycznia, 201731 stycznia, 2017 AdrianCzarodziejska góra, recenzja, Secrus, Thomas Mann, tom I, Z zakurzonej półki11 komentarzy

Skoro tak trudno zacząć pisać o Czarodziejskiej górze, to z jaką skalą niemożliwego zderzył się Thomas Mann, gdy układał jej pierwsze słowa? Tutaj pojęcia ulegają zmianie – mówi kuzyn Hansa Castorpa, Joachim Ziemssen, którego ten odwiedza w Międzynarodowym Sanatorium „Berghof” w uzdrowisku Davos, kurorcie dla chorych na gruźlicę. Pobyt Castorpa ma trwać 3 tygodnie, a trwa… znacznie dłużej. Te słowa były pierwszymi słowami Thomasa Manna, jakie przepisałem do swojego zeszytu Czarodziejskiej góry. Inicjalnymi, bo za nimi podążyły następne. Cytaty, ale nie tylko – bo także, a może przede wszystkim, krótkie…

Adrian (Secrus) Z zakurzonej półki

[Z zakurzonej półki] „Śledztwo” — inwestygacja filozoficzna

12 listopada, 201625 lutego, 2017 AdrianAdrian Kyć, kryminał, recenzja, Secrus, Śledztwo, Stanisław Lem, Z zakurzonej półki19 komentarzy

Dwudziestowieczni pisarze grający z literaturą na nowych, innych zasadach niż poprzednicy upatrywali w kryminale rolę łącznika między formami, treściami i celami dzieł reprezentujących różne gatunki czy światopoglądy. Na polu tych autorskich rozważań powstawały twory hybrydyczne, umykające ukonstytuowanym prawom tradycyjnej genologii. Ze służalczości motywów zbrodni i śledztwa korzystali Friedrich Dürrenmatt, Julio Cortázar, Joan Lindsay, a w Polsce choćby Witold Gombrowicz w Kosmosie czy – w odradzającej ten sposób konstruowania fabuł nowej prozie schyłku XX wieku – Paweł Huelle, Stefan Chwin albo Andrzej Stasiuk. Mimo podejrzeń o prekursorstwo Gombrowicza nurtu tego polska…

Adrian (Secrus) Z zakurzonej półki

[Z zakurzonej półki] „Kraina wód” – czarna baśń na mokradłach…

15 września, 20168 marca, 2017 AdrianGraham Swift, Kraina wód, recenzja, Secrus, Z zakurzonej półki2 komentarze

Wyszperałem ją z drugiego rzędu książek w głębi półki antykwarycznego regału. Obiecywała magiczną opowieść, przyciągając morderstwem, czarownicą na bagnach, piwem skłaniającym do szaleństwa i moczarami, przesądami, legendą… Zaoferowała miksturę dwoistą: raz mamiącą pięknem, raz nużącą historyczną małostkowością. Krainę wód czytałem więc w rozdarciu. To powieść Grahama Swifta wydana w serii Biblioteczki Interesującej Prozy, dziś już trochę zapomnianej. O tym, że zupełnie niesłusznie, świadczą kojarzone z nią nazwiska: Irving, Updike, McEwan, Bułhakow, Woolf, Ishiguro czy Perec. Pośród nich Swift, nazwany w krótkim biogramie „jednym z najwybitniejszych współczesnych prozaików brytyjskich”, który przynajmniej…