korekta – Tramwaj nr 4 przystanek popkultura

[Korektor Morderca] „Dożywocie”

25 lutego, 20164 marca, 2016 Adriandożywocie, korekta, Korektor morderca, Secrus, Uroboros32 komentarze

Kilka miesięcy temu recenzowałem nowe wydanie Dożywocia Marty Kisiel i w postscriptum mojego tekstu napisałem: Ałtorko, czy ja mogę, chcąc „z powodzeniem szerzyć myśl filologiczną”, przepoczwarzyć się w [Korektora mordercę] i dobrać się do trzewi księgi sielskiej, anielskiej, Dożywociem zwanej? Boleć nie będzie, relatywnie szczypać :) Odbyliśmy bardzo miłą rozmowę i otrzymałem odgórną zgodę. Choć gdyby zostało mi zakazane, i tak bym Dożywocie trochę pomordował. Pytałem pro forma, acz nie afiszując się z mocą korektorskiej wolności! Marta, zwana też Ałtorką (co rzesze niedzielnych ortofaszystów rzucających się na każdy językowy ochłap…

Adrian (Secrus) Korektor morderca

[Korektor Morderca] „Na fali szoku”

4 grudnia, 20155 stycznia, 2016 Adriankorekta, Korektor morderca, Mag, Na fali szoku, Secrus23 komentarze

Publikując pierwszy odcinek [Korektora Mordercy] o Szczygle, jeszcze nie wiedziałem, czy ten świeży pomysł przerodzi się w mniej lub bardziej regularny cykl. Pytałem Was o zdanie, czy widzicie sens w czytaniu podobnych korektorskich wynurzeń, które w obecnej formie – jako poprawianie na blogu literackich tekstów post factum – są sztuką dla sztuki. (A tak w ogóle: widzicie długość „kresek”, którymi wtrąciłem fragment wypowiedzi w poprzednim zdaniu? Takie mają być, półpauzy lub pauzy, żadnych dywizów otoczonych spacjami!). Otrzymałem pokaźną liczbę odwiedzin, pochlebne komentarze i po prostu ciepłe przyjęcie pomysłu, a ponieważ nie warto…

Adrian (Secrus) Korektor morderca

[Korektor Morderca] „Szczygieł”

4 września, 20158 lutego, 2016 Adriankorekta, Secrus, Szczygieł28 komentarzy

Wszyscy popełniamy błędy, w języku szczególnie. Z większości gaf nie zdajemy sobie sprawy, bo nikt nam nie każe odkrywać tajników interpunkcji czy bardziej skomplikowanej niż pisownia „ż” i „rz” ortografii. To zrozumiałe, jesteśmy świadomi na tyle, na ile nasze braki nie stają się śmieszne w opinii ogółu. Książki natomiast powinny świecić przykładem nieskazitelności językowej, lecz coraz częściej otrzymujemy dowody na to, jak bardzo ten postulat jest wyświechtany, jak nie pasuje do rzeczywistości, w jakiej żyjemy. Bo nie od dziś wiadomo, że oszczędza się na redakcji i korekcie – w prasie…