Czytam synkowi 

W góry! , czyli wyprawa tam gdzie trawa… niebieska

Góry od zawsze fascynowały ludzi, zarówno te nieco niższe, takie jak Tatry jak i te najwyższe, Himalaje przy zdobywaniu których wielu ludzi musiało się poddać. To właśnie one są bohaterem świetnej książki Piotra Karskiego. Kiedy opisywałem Podziemnik i Podwodnik byłem przekonany, że w dziedzinie kreatywnych książek trudno będzie wymyślić coś lepszego. Nad podziw szybko przekonałem się, że jednak się da stworzyć coś, co w moim odczuciu jest nawet lepsze. W góry! to książka pełna zadań, informacji, zagadek i zabawy, to kreatywność ujęta z jednej strony w pewne ramy, a z…

Read More
Czytam synkowi 

Kierunek Polska. Przewodnik młodego podróżnika, czyli w drogę

Wakacje to poza czasem wypoczynku także najlepszy moment na wyprawy, te dłuższe i te nieco krótsze. Odnoszę wrażenie, że po etapie zachłyśnięcia się wojażami zagranicznymi następuje powolny renesans podróży po Polsce. Okazuje się bowiem, ze poza bezpieczeństwem nasz kraj ma coraz więcej do zaoferowania.

Read More
Adrian (Secrus) Książka 

„Dallas ‘63” – Tanecznym krokiem przez czas…

Ba-da-da… ba-da-da-di-dum… Jestem w Ameryce lat 60., w Jodie, w stanie Texas, tańczę lindy hopa z piękną blond dziewczyną w spódnicy w grochy. Tłum wokół tonie w tańcu, ja tonę w jej oczach. Stawiamy kroki w pełnej symbiozie, jakby były nam zapisane w gwiazdach i właśnie wznowiły swój ruch z nieba, spadając nam pod nogi. Co tam zamach, co tam prezydent. Tańczę, bo taniec to życie. Takimi słowami można ująć fenomen i esencję Dallas ‘63 Stephena Kinga. John Epping, nauczyciel angielskiego w szkole średniej, zostaje poproszony o przysługę. Jego znajomy,…

Read More
Adrian (Secrus) Różne 

C(z)ytując 1 – Przyjaźń, traktor i nauczyciel

To, co czytamy, mówi o nas wiele. Podobnie to, jak czytamy, na co zwracamy uwagę. Co zostaje w naszej pamięci, które fragmenty wspominamy i z jakiego powodu: czy ze względu na silne skojarzenie z czymś, co przeżyliśmy, czy dzięki językowi lub treści. A co ze słowami, zdaniami, dialogami, monologami, dygresjami, akapitami i rozdziałami, które chcemy ocalić od zapomnienia, zaznaczając ich ślad? To też coś o nas mówi – fiszki na stronach 123 i 256, a nie 313, którą zapełnił natchnionymi notatkami jakiś bliżej nieokreślony czytelnik wypożyczający książkę przed nami. Pragniemy…

Read More