Fantastyka religijna?

Requiem dla lalek  Cezarego Zbierzchowskiego kupiłem przypadkiem. Jedna z księgarni z ebookami robiła promocję i zapłaciłem za ten zbiór opowiadań oszałamiającą kwotę sześciu złotych. To były dobrze wydane pieniądze.

W skład zbioru wchodzą następujące opowiadania:

• Miejsce na drodze
• Moneta
• Limfy szklanka
• Bestiariusz
• Mr Fiction
• Bezludzie
• Requiem dla lalek
• Garcia
• Płonąc od środka
• Smutek parseków

Część opowiadań można było przeczytać już wcześniej, jednak Powergraph zdecydował się na wznowienie i uzupełnienie tytułu kilkoma nowymi w związku z premierą książki autora czyli Holacaust F. Mam pewien problem z określeniem do jakiego nurtu należy proza Zbierzchowskiego, ale chyba najłatwiej będzie je określić mianem fantastyki religijnej. W sumie to nie wiem czy w literaturze istnieje coś takiego, ale takie określenie najbardziej mi do nich pasuje. Z racji tego, że opowiadania powstawały w sporym okresie czasu, to widać między nimi spore różnice warsztatowe, ale żadne nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Wszystkie dzieją się w świecie Rammy ( no może poza Smutkiem parseków ), ale pewne nieścisłości sprawiają, że można odnieść wrażenie, że kiedy Zbierzchowski i je pisał  to dopiero świat ten kształtował się w jego głowie. Najlepsze według mnie to :

Innego nie będzie – cudowna opowieść o końcu świata, niby takim zwykłym i bez fajerwerków, ale bardzo pomysłowo napisana

Bezludzie – to chyba historia najmocniej nawiązująca do Holocaustu F, nie wiem jeszcze czy aby na pewno bo dopiero zacząłem

Requiem dla lalek – najdłuższa, lekko rwąca się historia taksówkarza uchodźcy przy której miałem ciarki na plecach. Pomysł wykorzystaniem zmodyfikowanego kultu greckich bogów jak dla mnie genialny

Najsłabsze historie to chyba Moneta i Płonąc od środka, ale musicie sami się przekonać.

Książkę kończy Smutek parseków, opowieść o statku arce, która naprawdę mnie zaskoczyła. Bóg jako siła sprawcza działająca tylko w pewnych fragmentach rzeczywistości to naprawdę ciekawa koncepcja.

Praktycznie wszystkie historie poza miejscem, czyli Rammą łączy pojawianie się jakiejś formy boga czy też religii, najczęściej w formie bardzo nietypowej lub przetworzonej przez Zbierzchowskiego w zupełnie nieoczekiwany sposób. Mimo pewnych niedostatków, odrobinę rwącej narracji w niektórych opowiadaniach i nieścisłości w budowaniu świata zdecydowanie polecam jako przykład świetnej polskiej fantastyki.

Czytałem w tramwaju praktycznie całą książkę z naprawdę niewielkimi przerwami na czytanie w domu. To była trzecia pozycja przeczytana na czytniku i przyznam szczerze, że wygoda noszenia tego cudeńka zdecydowanie poprawiła jeszcze odbior książki. Polecam Pana Cezarego wszędzie, Powergraph równa się  najlepsi polscy twórcy fantastyki.

ZDECYDOWANIE !